Ο 'χρυσός' Τηλέμαχος Κανελλίδης

Ο 'χρυσός' Τηλέμαχος Κανελλίδης και ο δάσκαλός του Νίκος Πανετσίδης στο arive.gr

'Για να βγει ένας αθλητής πρώτος στην Ευρώπη, οι θυσίες δεν είναι μόνο από τον ίδιο. Είναι όλης της οικογένειας. Είναι όλου του Συλλόγου.'



Συναντήσαμε τον συμπολίτη, μας πρωταθλητή του καράτε Τηλέμαχο Κανελλίδη που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη φέτος στο Ικόνιο της Τουρκίας και τον καταξιωμένο και διεθνώς αναγνωρισμένο δάσκαλό του, Νίκο Πανετσίδη στην αίθουσα το Πανημαθιακού Συλλόγου Καράτε. Στον απόηχο της σπουδαίας επιτυχίας του που τίμησε τη Βέροια και την Ελλάδα και γέμισε τους πνεύμονές μας με αέρα περηφάνιας. Μ’ ένα μόνιμο χαμόγελο δικαίωσης στα χείλη, με το εθνόσημο της φόρμας του να φουσκώνει το στήθος του αλλά κι ένα βλέμμα μετριοφροσύνης κι αφοσίωσης. Πλάι στον πολύπειρο δάσκαλό του, έτοιμοι κι οι δύο να γράψουν την επόμενη χρυσή σελίδα στα αθλητικά κιτάπια της πόλης μας. Σε μια ζεστή κουβέντα γύρω από μισή ντουζίνα καφέδες, μας μίλησαν εφ’ όλης της ύλης. Για το «βαρύ» χρυσό μετάλλιο και τις στιγμές θριάμβου που έζησαν, τη συνολική διαδρομή του Τηλέμαχου αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άθλημα, του οποίου τη στήριξη και προβολή θα την πω «αχάριστη» σε σύγκριση με τις διακρίσεις και τους τίτλους που έχει φέρει ειδικά στη Βέροια αλλά και στη χώρα γενικότερα…

arive: Τηλέμαχε, θερμά συγχαρητήρια είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε. Έχεις κιόλας κάνει έναν πραγματικό άθλο και σε τόσο μικρή ηλικία. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το καράτε;

Τ.Κ: Άρχισα το καράτε όταν ήμουν περίπου 5 χρονών. Ήμουν γενικά κλειστός από πολύ μικρός, δεν είχα πολλές παρέες και ήρθα εδώ να «ανοιχτώ» λίγο. Ξεκίνησα, ερασιτεχνικά τα πρώτα χρόνια κι επειδή μου άρεσε όλο και πιο πολύ, από εκεί και πέρα ασχολήθηκα και με τον πρωταθλητισμό.

arive: Τι είναι αυτό που σε τράβηξε στο καράτε συγκεκριμένα και όχι σε κάποιο άλλο άθλημα;

Τ.Κ: Ήταν εντελώς τυχαία η επιλογή. Με έστειλαν οι γονείς μου για να δω πως είναι κι αν μου αρέσει και το ένα έφερε το άλλο από μόνο του. Έκανα εδώ φίλους, παρέες και περνούσαμε πολύ καλά και μέσα στην προπόνηση και έξω από αυτή.

arive: Ο παππούς σου και συνονόματος ήταν πολύ γνωστός πρωταθλητής στον στίβο κι έχει αφήσει εποχή όχι μόνο σαν αθλητής αλλά και για το τεράστιο ήθος του. Πώς και δεν επέλεξες τον στίβο σαν άθλημα για να ασχοληθείς;

Τ.Κ: Ο παππούς μου δεν έκανε μόνο στίβο. Έκανε πολλά ακόμα. Πέρα από τα πολλά μετάλλια και κύπελλα στο στίβο, είχε διακριθεί και στη χιονοδρομία. Αλλά να σας πω την αλήθεια ο μπαμπάς μου ήταν που ήρθε εδώ, βρήκε το δάσκαλό μου και με έγραψε. Το σκεφτόταν αλλά στα 5 μου ήμουν πολύ μικρός για στίβο. Κι επειδή στη γειτονιά είχε όλο κορίτσια και καθόλου αγόρια να παίζω, αποφάσισε, για να αλλάξει ο χαρακτήρας μου και να γίνω πιο δυναμικός και κοινωνικός να με γράψει στο καράτε.

Ν.Π: Αυτή είναι λίγο πολύ κι η απάντηση στο ερώτημα «Γιατί καράτε και όχι κάτι άλλο;» Ο ένας ο λόγος είναι γιατί το παιδί εδώ θα θωρακίσει τον εαυτό του, θα μάθει να μην φοβάται. Να έχει αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Το δεύτερο κομμάτι είναι ότι το παιδί αυτό, βγαίνοντας έξω από εδώ, δεν θα έχει να ασχοληθεί ποτέ με ό,τι καταστρέφει τους νέους. Αυτό προσφέρει ο αθλητισμός και ειδικά το καράτε που έχει πολύ μεγάλη πειθαρχία. Μέσα όμως από σχολές που είναι αναγνωρισμένες από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού κι από την Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε. Και το λέω αυτό για τον εξής λόγο: Ό,τι πολυτιμότερο έχουν οι γονείς είναι τα παιδιά τους. Όταν θέλουν να ασχοληθεί το παιδί με οποιοδήποτε άθλημα, καλό είναι να ψάξουν τους προπονητές που είναι πιστοποιημένοι από την αντίστοιχη κρατική ομοσπονδία γιατί αυτοί έχουν τα εχέγγυα και την ικανότητα να τους δώσουν τα εφόδια που χρειάζονται. Όχι απλά να προτιμάνε την πιο κοντινή σχολή κάποιου ιδιώτη που δεν είναι αναγνωρισμένος από κανένα φορέα.

arive: Τι τάξη είσαι τώρα Τηλέμαχε;

Τ.Κ: Τρίτη Γυμνασίου.

arive: Προπονείσαι κάθε μέρα και πόσες ώρες περίπου;

Τ.Κ: Ναι, έρχομαι κάθε μέρα. Παλιά δεν είχαμε Τετάρτες αλλά τώρα με τους αγώνες και τα πρωταθλήματα αρχίσαμε και Τετάρτες. Γύρω στις δύο ώρες κάθε μέρα. Η προετοιμασία μάλιστα για το Πανευρωπαϊκό ξεκίνησε από τον Ιούλιο. Μέχρι και τη διοργάνωση, ίσως τον τελευταίο καιρό να με έβλεπε ο δάσκαλός μου περισσότερο από τους γονείς μου. Ίδρωσα πολύ αλλά δικαιώθηκα με τον καλύτερο τρόπο.

Ν.Π: Για να έρθει ένα μετάλλιο σε ένα σύλλογο υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να δουλέψουν συγχρόνως. Το τρίπτυχο όμως είναι προπονητής, αθλητής και οικογένεια. Αν βγάλεις ένα από αυτά τα τρία, θα υπάρχει αποτυχία. Εδώ είναι που πραγματικά όλοι μας συνεργαστήκαμε άψογα και ήρθε αυτό που εγώ προσωπικά περίμενα. Πίστευα στις ικανότητες του Τηλέμαχου. Περίμενα να ανέβει στο βάθρο. Δεν ήξερα ποια είναι η θέση του μεταλλίου, το χρώμα του. Ο Τηλέμαχος δικαιώθηκε γιατί ο τρόπος που κινήθηκε μέσα στο χώρο ήταν ενός επαγγελματία αθλητή. Εγώ του είπα. Πότε πήρες το μετάλλιο; Τρείς μέρες το χαίρεσαι. Μετά το κρεμάς. Το βλέπεις από μακριά, θυμάσαι εκείνη την ημέρα αλλά το ξεχνάς. Γιατί αν νομίζει ότι πήρες ένα μετάλλιο και έχεις κερδίσει όλο τον κόσμο θα χάσεις στο Πανελλήνιο.

arive: Προλαβαίνεις με τις υποχρεώσεις που έχεις στο σχολείο;

Τ.Κ: Προλαβαίνω. Άμα αγαπάς κάτι, θα βρεις τον τρόπο να ασχοληθείς με αυτό. Σίγουρα ο χρόνος δεν είναι πολύς και πρέπει να κάνεις θυσίες αλλά αυτό που κερδίζεις είναι πιο σημαντικό. Και δεν μιλάω για το μετάλλιο. Εννοώ όλα τα υπόλοιπα που μου έχει προσφέρει η ενασχόληση με το καράτε. Ευτυχώς όμως τα πηγαίνω μια χαρά και στο σχολείο.

Ν.Π: Το σημαντικό είναι τα παιδιά του καράτε να μην είναι μόνο καλοί αθλητές αλλά και καλοί μαθητές. Όταν ένας θέλει να κάνει κάτι, τα προλαβαίνει όλα μαζί. Άμα δεν θέλει τίποτα, δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει. Πέραν του ότι το μετάλλιο αυτό, με τον ισχύοντα αθλητικό νόμο, του έχει εξασφαλίσει την είσοδό του σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της Ελλάδος θέλει, αυτό όμως είναι άσχετο. Το σημαντικότερο είναι ότι όλα τα παιδιά, εκτός του ότι είναι πολύ καλοί μαθητές, είναι και πολύ καλοί χαρακτήρες. Το να είναι πρωταθλητής Ευρώπης και να μην ήταν καλό παιδί θα ήταν η πιο μεγάλη αποτυχία.

arive: Αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει και κάνεις θυσίες: Ότι έχεις στερηθεί άλλα πράγματα ή λειτουργείς αναπόσπαστος μη έχοντας στο μυαλό σου ότι «πρέπει να αφήσω αυτό για να πάω να κάνω προπόνηση στο καράτε»;

Τ.Κ: Όλα τα αθλήματα θέλουν πολλές θυσίες. Τις έχω κάνει και εγώ.

arive: Πως τις αντιλαμβάνεσαι;

Τ.Κ: Είναι να βγαίνουν όλοι οι φίλοι σου έξω και εσύ να πηγαίνεις να κάνεις προπόνηση. Αυτό έχει γίνει πολλές φορές. Για ένα καφέ, μια βόλτα και να μην μπορώ να πάω ή να πρέπει να φύγω νωρίτερα για να είμαι ξεκούραστος και να μην χάσω την προπόνηση. Κάποιος θα μπορούσε να θυσιάσει και ώρες μελέτης για το σχολείο και να δώσει πιο πολύ βάρος στο καράτε. Εντάξει, ευτυχώς τα καταφέρνω καλά και μ’ αυτό.

arive: Κουράστηκες κάποια στιγμή και σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

Τ.Κ: Όχι. Ποτέ. Και να το σκεφτόμουν, δεν νομίζω ότι θα είχα πολλές επιλογές (κοιτάει γελώντας το δάσκαλό του). Άλλωστε είναι τέτοια η στήριξη που έχω από την οικογένειά μου και το δάσκαλό μου που δεν πάει ούτε κατά διάνοια εκεί το μυαλό μου. Έχουν θυσιάσει κι αυτοί τόσα πολλά για χάρη μου που δεν το σκέφτομαι καν.

Ν.Π: Για να φτάσει ένα παιδί να καταφέρει να πάρει ένα μετάλλιο στην Ελλάδα, θέλει θυσίες. Φανταστείτε για να βγει πρώτος στην Ευρώπη, οι θυσίες δεν είναι μόνο από τον ίδιο τον αθλητή. Είναι όλης της οικογένειας. Κάνει θυσίες ο μπαμπάς, κάνει θυσίες η μαμά, κάνει θυσίες ο αδερφός και η αδερφή, όλη η οικογένεια. Γιατί πρέπει να κοιμηθεί, να φάει την ίδια ώρα, να κάνουν ησυχία μέσα στο σπίτι. Πρέπει να τρέχουν όλοι γι’ αυτό το παιδί. Και μπορεί να μην πάρει μετάλλιο. Και μόνο το ότι συμμετέχεις σε τέτοιες διοργανώσει είναι τεράστιο πράγμα. Η θυσία όμως είναι συνολική. Έκανε θυσίες και ο προπονητής του, έκαναν θυσίες οι συναθλητές του που πραγματικά αυτή τη στιγμή τα πιο πολλά παιδιά στη σχολή είναι στο επίπεδο του Τηλέμαχου. Αυτό δείχνει ότι ο Σύλλογος όχι απλά έχει μέλλον αλλά πραγματικά θα δούμε πολύ σύντομα ότι τα μετάλλια αυτά θα αυξηθούν. Το μετάλλιο του Τηλέμαχου ήρθε και συμπλήρωσε το έκτο συνολικά. Και δεν θα μείνουμε εκεί. Έχουμε μεγάλη συνέχεια σαν Σύλλογος και ο Τηλέμαχος ατομικά.

arive: Η τύχη βοηθάει τους ικανούς. Δυσκολεύτηκες πολύ στο Πανευρωπαϊκό για να φτάσεις στην κορυφή ή βοήθησε λίγο κι η κλήρωση;

Τ.Κ: Στον δεύτερο αγώνα που έκανα έτυχε να παίξω με τον Γάλλο που ήταν ο περσινός πρωταθλητής Ευρώπης. Στον τρίτο αγώνα έπαιξα με το Σέρβο ο οποίος ήταν τρίτος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Και στον τελικό έπαιξα με το Βόσνιο που ήταν τρίτος στο Ευρωπαϊκό. Δηλαδή η κλήρωσή μου μόνο εύκολη δεν ήταν. Αν και δεν υπάρχουν εύκολες κληρώσεις στην Ευρώπη. Άντε το πολύ στην πρώτη φάση να σταθείς τυχερός και να παίξεις με κάποιον εύκολο αντίπαλο. Από εκεί και μετά συναντάς, θες δεν θες, τους καλύτερους.

Ν.Π: Εκεί φάνηκε και το μεγαλείο της προπόνησης που έχει κάνει. Και είναι Βεροιώτης! Είναι πολύ σημαντικό ένας από τη Βέροια να σηκώσει τη σημαία ψηλά και να πει «Ε, είμαστε κι εμείς εδώ». Και το λέω αυτό γιατί η υποδομή στο εξωτερικό είναι σαφώς καλύτερη από τη δικιά μας. Σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο από θέμα ποιότητας προπόνησης αλλά κι από θέμα ζωής του αθλητή. Ο αθλητής έχει κάποια προνόμια. Ο Τηλέμαχος κέρδισε το «άνευ» (εξετάσεων στα πανεπιστήμια), πήρε 20.000 μόρια. Το θέμα είναι ότι σε άλλες χώρες έρχεται μία ομοσπονδία και σου λέει πάρε κάποια λεφτά για την προετοιμασία σου. Όχι να τα πάρει στην τσέπη του ο αθλητής, γιατί πάλι στην προπόνηση θα τα ξοδέψει. Εδώ αναγκαστικά έχει πίσω του μόνο τους γονείς και το σύλλογό του που τον στηρίζουν. Μα δεν πρέπει να τους στηρίζουμε εμείς. Η πολιτεία πρέπει να στηρίζει αυτούς τους αθλητές.

arive: Σ’ αυτά τα πρωταθλήματα είστε κάποιοι συγκεκριμένοι, οι οποίοι βρίσκεστε στην ελίτ. Οπότε, κάθε φορά που γίνεται ένα τουρνουά πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο, κλπ., βρίσκεσαι και φαντάζομαι γνωρίζεσαι και με κάποιους προσωπικά. Μιλώντας με αθλητές από άλλες χώρες, έχεις αντιληφθεί ότι εκεί η πολιτεία τους αντιμετωπίζει διαφορετικά από ό,τι εσένα εδώ στην Ελλάδα;

Τ.Κ: Έχω κάνει γνωριμίες και από το Βαλκανικό Πρωτάθλημα που είχα πάει αλλά και από το Πανευρωπαϊκό. Μιλάω τακτικά και με έναν αθλητή από τη Βοσνία, έχουμε αναπτύξει σχέσεις και ναι, εκεί τους στηρίζει πιο πολύ η χώρα τους. Τους δίνουνε χρήματα. Και στην Τουρκία το ίδιο. Έχουν ξεφύγει εκεί πολύ, γι’ αυτό κι ο πρωταθλητισμός στην Τουρκία είναι απίστευτος. Αλλά και σε Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία, για να μην πάμε πιο μακρυά. Μου έλεγε ο προπονητής μου ότι π.χ. στο Εκουαδόρ, στην πρωταθλήτρια δίνουν ένα σπίτι. Τόσο απλά.

Ν.Π: Φυσικά, εμείς δεν ζητάμε κάτι τέτοιο. Εμείς ζητάμε μία σχετική βοήθεια της πολιτείας σε αθλητές οι οποίοι έχουν σηκώσει τη σημαία ψηλά. Τόσο ψηλά όσο είναι και το επίπεδο που έχουν φτάσει, Ευρώπη. Τι ζητάμε; Κάτι απλό. Το αυτονόητο. Έχουν κόψει τα χρήματα στα σωματεία, εδώ έχουν κόψει τα χρήματα στις ομοσπονδίες. Πως θα επιβιώσει η ομοσπονδία; Και υπόψη ότι η Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε είναι από τις λίγες που δεν χρωστάει και κάνει αγώνα να στηρίξει κάποια πράγματα. Μα όταν δεν της δίνεις χρήματα πως θα στηρίξει τους αθλητές; Καλά που είναι τα διάφορα σωματεία κι οι ενώσεις και τους στηρίζουν.

arive: Πως ένιωσες όταν ανέβηκες στο πρώτο σκαλί;

Τ.Κ: Όταν πήγα τελικό, δε το περίμενα καθόλου. Τρομερή χαρά. Μετά τον τελικό, όταν κέρδισα, άρχισε όλη η αποστολή της Εθνικής να τραγουδάει και να ζητωκραυγάζει. Να βλέπεις τώρα τους καλύτερους αθλητές της Ελλάδας στις άλλες κατηγορίες να πανηγυρίζουν για σένα. Αλλά τα πιο ωραία συναισθήματα ήταν όχι στο βάθρο, ήταν μέσα στο λεωφορείο στην επιστροφή από το στάδιο στο ξενοδοχείο. Έγινε χαμός εκεί μέσα. Όλοι έπεσαν πάνω μου, μ’ αγκάλιαζαν και μου έδιναν συγχαρητήρια. Πρώτη φορά έχω νιώσει έτσι.

Ν.Π: Όποιος δεν κάθισε σε κερκίδα Ελλήνων να νιώσει τέτοια τεράστια επιτυχία, δεν μπορεί να το συλλάβει. Εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν διαιτητής και δεν ήξερα τι κάνει ο αθλητής μου. Τον κόσμο έβλεπα και καταλάβαινα ότι κερδίζει ο Έλληνας.

arive: Μελετάς τους αντιπάλους σου πριν από τους αγώνες ή λες ότι εγώ θα κάνω απλά αυτό που ξέρω;

Τ.Κ: (Στρέφει το βλέμμα στο δάσκαλό του)

Ν.Π: Τώρα ναι. Τώρα μπαίνει σε άλλο χωράφι πλέον. Τώρα θα πρέπει να μελετά. Γι’ αυτό και δεν βγάζουμε τίποτα στο internet. Τώρα οι άλλοι θα ψάχνονται για να δουν ποιος είναι. Αυτοί θα ανησυχούν, εμείς όχι.

arive: Φοβήθηκες καθόλου;

Τ.Κ: Πέρυσι είχαμε ένα Βαλκανικό στο Μαυροβούνιο και σε εκείνους τους αγώνες είχα φοβηθεί πάρα πολύ. Έβλεπα το επίπεδο των αντιπάλων μου κι έλεγα «που πάω;». Ήταν γιατί τότε δεν πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Αυτή τη φορά είχα την εμπειρία κι είπα ότι δεν θα το ξαναπάθω. Όταν πήγα στην Τουρκία ήξερα τι θα δω, περίμενα τους καλύτερους αθλητές και δεν φοβήθηκα. Μπήκα μέσα για να νικήσω. Βέβαια, κανείς δεν πάει σε ευρωπαϊκό και ξέρει ότι θα πάρει μετάλλιο. Πάει για να παίξει καλά και να γυρίσει πίσω με το κεφάλι ψηλά. Και κάθε φορά που γύριζα πίσω χωρίς να έχω πάρει κάποιο μετάλλιο, δεν απογοητευόμουν. Αντίθετα, είχα ακόμα μεγαλύτερη όρεξη γιατί έβλεπα μέχρι πού μπορώ να φτάσω με σωστή δουλειά και κέρδιζα εμπειρία.

Ν.Π: Στο ομαδικό, αν δεν τραβήξει ο ένας θα τραβήξει ο δεύτερος, ο τρίτος, κάποιος εν πάσει περιπτώσει. Ο αθλητής που κάνει ατομικό άθλημα είναι αυτός και ο χρόνος. Αν δεν αποδώσεις εσύ, δεν θα αποδώσει κανένας άλλος. Δεν υπάρχει άλλος. Παίζεις με έναν αντίπαλο. Τελείωσε. Εδώ άλλος παίρνει ολυμπιακό μετάλλιο και χάνει στο εθνικό του πρωτάθλημα. Η ψυχολογία κι η απομάκρυνση του φόβου παίζουν πρωταρχικό ρόλο.

arive: Το καράτε δεν είναι ολυμπιακό άθλημα;

Ν.Π: Ακόμα όχι. Είναι προολυμπιακό. Πάει για το Τόκιο το 2020. Αλλά όμως έχει όλα τα «προνόμια» ενός ολυμπιακού αθλήματος. Για αυτό και συμμετέχει στη Μεσογειάδα. Αν ήμασταν ολυμπιακό άθλημα, δεν θα άλλαζε κάτι άλλο. Θα κάναμε το ίδιο. Απλά τα ολυμπιακά μετάλλια είναι αυτά που έχουν πιο μεγάλη προβολή, παίρνουν επιχορηγήσεις οι ομοσπονδίες… Αυτό παίζει μεγάλο ρόλο. Όχι ο αθλητής, οι ομοσπονδίες είναι που κερδίζουν από αυτό.

arive: Μέχρι που θα φτάσεις;

Τ.Κ: Μέχρι όπου μπορώ. Θα συνεχίσω δυνατά και ό,τι γίνει

Ν.Π: Το 2020 στο Τόκιο. Είναι πολύ μικρός και είναι πολύ σημαντικό να το καταφέρει αυτό. Θα είναι τότε έμπειρος και πολύ ώριμος για κάτι τέτοιο. Μία αξιοπρεπή εμφάνιση στο παγκόσμιο των νέων. Ποτέ το βάθρο δεν πρέπει να είναι ο στόχος ενός αθλητή αλλά η εμφάνισή του εκεί. Αν σταθεί καλά θα πάει και καλά.

arive: Είπες ότι έχεις κάνει πολλές θυσίες για να φτάσεις στο σημείο που έφτασες τώρα. Σαν αντίβαρο, τι είναι αυτό που σου έχει προσφέρει μέχρι σήμερα το καράτε; Πέρα από αυτή τη διάκριση.

Τ.Κ: Πολύ καλές σχέσεις με όλους τους συναθλητές μου, κοινωνικότητα, αυτοπεποίθηση κι έχω γίνει πολύ πιο πειθαρχημένος. Το καράτε με βοήθησε πολύ στη ζωή μου. Ήμουν ένα παιδί που ήταν πολύ κλειστό, δεν είχα πολλούς φίλους. Όλα άλλαξαν όταν γράφτηκα στο καράτε. Πέρα από αυτά είναι η χαρά και τα συναισθήματα των μεταλλίων.

arive: Αν και είναι λίγο νωρίς ακόμα, τώρα που μπαίνεις σε όποια σχολή θέλεις, έχεις κάτι στο μυαλό σου; Υπάρχουνε κάποια πράγματα που σε ενδιαφέρουνε ή το αφήνεις για αργότερα;

Τ.Κ: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα προς τα πού προσανατολίζομαι. Μέχρι που κέρδισα δεν ήξερα ότι ισχύει αυτό το «άνευ». Όταν το έμαθα δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Δεν αλλάζει τίποτα για εμένα.

Ν.Π: Είναι άριστος μαθητής. Του 19. Πρέπει να κάτσει να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει. Το θέμα δεν είναι να πάει σε ένα πανεπιστήμιο αλλά να μπορεί να τελειώσει αυτό το πανεπιστήμιο και άμεσα να μπορεί να κάνει κάτι. Και να ασχοληθεί και με αυτό που αγαπάει.

arive: Οι φίλοι σου από το σχολείο που δεν ασχολούνται με το καράτε αναγνωρίζουν αυτή σου την αυτοθυσία ή είναι κάτι που το αντιμετωπίζουνε και λίγο με στυλ «έλα μωρέ και τι έγινε»;

Τ.Κ: Ευτυχώς έχω κάνει καλές παρέες, όχι μόνο στο καράτε και χάρηκαν με τη χαρά μου, χάρηκαν για το μετάλλιο. Με στηρίζουν πολύ. Ειλικρινά ευχαριστώ όλους όσους με στηρίζουνε, τους φίλους μου, το δάσκαλό μου και την οικογένειά μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα και με γεμίζει με πολλή δύναμη και κουράγιο.

arive: Από πλευράς μας θέλουμε ολόθερμα να ευχαριστήσουμε και εσένα Τηλέμαχε αλλά και τον δάσκαλό σου, το Νίκο τον Πανετσίδη, για την πολύ μεγάλη χαρά που μας δώσατε, για το ότι σηκώσατε το εθνόσημο στο ψηλότερο σκαλί και κυρίως, γιατί δοξάσατε την πόλη μας. Μακάρι να μας χαρίσετε κι άλλες τέτοιες επιτυχίες.

Τ.Κ: Εγώ σας ευχαριστώ. Τελειώνοντας, θέλω να πω συγχαρητήρια στα παιδιά που αγωνίστηκαν στην Τουρκία και είχαμε ακόμα δύο χάλκινα μετάλλια και σε όλα τα άλλα παιδιά που έκαναν μεγάλη προσπάθεια και μία αξιόλογη εμφάνιση.

Ν.Π: Εμείς να σας ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη. Θεωρώ ότι τέτοια άτομα σαν εσάς κοσμούν την πόλη μας και προβάλλουν όχι μόνο τα γνωστά θέματα αλλά και τα άλλα θέματα που φέρνουν πιο πολλά μετάλλια και μεγαλύτερα από τα γνωστά. Καιρός είναι σε κάθε πόλη της Ελλάδος να προβάλλεται ο αθλητισμός, όχι μόνο το ποδόσφαιρο που είναι αξιόλογο άθλημα αλλά και τα υπόλοιπα αθλήματα γιατί το αξίζουν.


συνέντευξη | πωλίνα_ταϊγανίδου+μιχάλης_χασιώτης
φωτογραφίες | κωνσταντία_μαζαράκη
επιμέλεια | τάσος_θώμογλου